Ik ben zo’n meisje dat alleen maar wedstrijden kijkt voor de gezelligheid in een café bij het WK of EK en eigenlijk niet al te geïnteresseerd is in voetbal en het hele wereldje eromheen. Maar deze schoenen trokken toch mijn aandacht. Nee, niet omdat het roze is en alles wat roze is mijn aandacht trekt. Niet dus. Maar omdat je deze schoenen niet zou verwachten bij stoere voetbal mannen. Die doorgaans volgens mijn stereotypebeeld dat ik van deze stoere voetbal mannen heb niet van roze houden, of extra glans, etc.. Blijkt het ook nog eens echt waar te zijn dat deze mooie Nike Mercurial schoenen ook echt gedragen worden door zelfs stoere voetbal mannen. Zie hieronder Franck Ribéry, niet bepaald de meest aantrekkelijke voetballer ooit als je het mij vraagt maar wel een man waarvan je geen roze voetbalschoenen zou verwachten. Onder Ribéry Andrei Arshavin. Eerlijk is eerlijk, van hem zou ik misschien nog wel roze voetbalschoenen verwachten. Zo stoer ziet Andrei er ook weer niet uit.
Maargoed, waarom nu deze schoenen? Waarom? Als je het mij vraagt proberen deze voetballers op te vallen met hun schoenen. Deze voetballers hebben misschien wel een te groot ego. Voetbal is een teamsport, dus als persoon val je minder op dan bij bijvoorbeeld zwemmen. Maar deze voetballers hebben toch wel een (te) hoog zelfbeeld en willen opvallen. Met schoenen, een vreemd kapsel, hun vriendinnetjes. Misschien wel omdat hun prestaties niet genoeg opvallen.
En natuurlijk is er ook nog de sponsor; Nike, die de schoenen zo opvallend mogelijk wil maken. Zo onthouden mensen de schoenen en grote voetballers hebben natuurlijk bergen met fans die maar al te graag zoals hun voorbeeld willen zijn en dus ook deze mooie roze Nike Mercurial schoenen aanschaffen. Zo houdt Nike er ook nog winst aan over. De schoen heeft dus een groot voordeel: mensen onthouden de voetballers eerder en ze hoeven niet meer de aller beste te zijn. Mensen onthouden ze toch wel door hun schoenen.
Door: Birgit Barten
(S)HE 
Plaats een reactie